Излеговме од автопатот и се упативме кон патот за Вангара. Беше толку темно што морав да ги вклучам фаровите до максимум. Го погледнав осветлениот облак. Имав некое чудно чувство дека неговиот центар е точно над селото. Почувствував наплив на страв и ми олесни кога Вангара ни беше во видик.

…Особено кога можеш да најдеш баш за секого по нешто :). И за најмилите малечки, и за поголемките, и за откачените тинејџери, за љубителите на спортот, за вистинските книжевни сладокусци, за татковците, мајките, бабите и дедовците…