Скопје: град/есеј
Извадок од „Скопски есеи“ од Јелена Лужина:
Паметам дека целиот тој 26 јули – пеколно жежок, какви што умеат да бидат приморските јулски денови – упорно ги слушавме катастрофални радиовести за земјотресот чиишто први снимки ги видовме дури вечерта, во тогаш заедничкиот општојугословенски телевизиски дневник, кој почнуваше во осум часот. Црно-бел дневник, впикан во огромните црно-бели телевизори со денес незамисливо мали екрани и, главно, со хронично заматена слика. Весниците – тогаш исклучиво црно-бели, испечатени на слаба хартија и во огромни формати – можевме да ги читаме дури утредента: сите преплавени со страшни вести и приказни и уште пострашни фотографии…