Лубеница Двапати се родив. Не се сеќавам на своето второ раѓање. Имам девет години. Насекаде околу мене е бесконечна темнина. Не чувствувам ништо, само лебдам. Не знам што е горе, а што е долу. Ништо не се гледа, не се слуша, ниту, пак, што било мириса. Немам воздух. Мора да излезам оттука како знам и…
ПРВО ПОГЛАВЈЕ коешто претставува едно крајно необично утро Миќо многу ја сакаше музиката. И музиката го сакаше него. И тоа не само онаа музика што сите умеат да ја слушнат. Музиката на пијаното или на виолината, гитарата или некој друг инструмент. Музиката толку многу го сакаше Миќо, што му се прикажуваше во сè што слушаше.…
„Не одам.“ „Како мислиш, не одиш?“ „Така, не одам.“ Мајка ми ја спушти главата на воланот и длабоко издиша. Ама, што да ѝ правам. Не можев да одам и точка. Што ќе правам без Марко во Амстердам?! „Миа…“ почна мајка ми со тон што ми кажуваше дека сум ѝ преку глава. „Знам дека си свој…
Ја батка, да ти кажам најискрено, никад не сум се потресуел за ефтина струја, осим у ситуација коа трeба да се пегла! А зашо баш тогаш?! Коа се пегла, батка, се троши највише енергија и ради тоа ја увек пеглам навечер после дванајс, обично коа ќе си легнат моите! Ја батка, не сум као некои…
Слатки и мили Шеснаесетгодишната Ерика е блескава ѕвезда. Ќерка на двајца еминентни професори, таа е потпретседателка во својот клас со беспрекорен просек на оцени. Нејзиното свидетелство е преплавено со пофалби од наставничките за нејзината трудољубивост и за радоста што таа е дел од нивниот клас. Таа волонтира двапати месечно во локалната болница. На крајот од…
КНИГА ВТОРА 1 „Го убија Јурај Хордубал!“ Кметот Ѓерич набрзина си ја навира кошулата. „Брзо, бе дете, викни ги џандарите“, заповеда. „Нека одат кај Хордубаловци!“ Во дворот на Хордубаловци, Полана се снове и си ги крши прстите. „Господе мили“, реди, „ах, што ме снајде! Домаќинот ми го убија, газдата!“ Хафија стои во ќошот скукулена, соседите…
20 Полана се затворила в одаја, во гробна тишина, небаре е умрена. Хордубал уште на разденување ги впрегнува тригодишникот и тешкиот вранец на колата, а не ги бива: вранецот кима со главата, ждребецот ја кренал главата нагоре – чуден пар. „Кажи ѝ на мајка ти, Хафије, одам в град; ако даде Господ, до вечер ќе…
14 Утредента Штефан ги впрегна коњите и замина долу в рамница. Од шталата излегува Хордубал, отечен и со крвави очи. „Чекај ме, Штефане“, вели кратко. Цк-цк, крцка колата по селото, а Јурај не се загледува ни во луѓето ни во коњите. Штом излегоа од село, „Застани“, му заповедува, „слези од кола, сакам нешто да ти…
Смртта на кралот Ова е приказна за земјата наречена Каторен. Таа почна една ноќ, пред седумнаесет години. За две лица таа ноќ беше исклучително важна. Тоа беа кралот на Каторен и Стач. За кралот тоа беше последна ноќ. Тогаш тој почина. Имаше осумдесет години и беше уморен од владеење. Беше многу пријатен и среќен човек.…
ПОГЛАВЈЕ 8 ТАТКО МИ ЗАПОЗНАВА ГОРИЛА Татко ми бил многу гладен и седнал под една малечка смоква крај патеката, па изел четири мандарини. Сакал да изеде осум или десет, но имал уште само тринаесет и не знаел колку долго ќе помине додека успее да најде нови. Веднаш ги спакувал сите лушпи и се спремал да…
7 Хордубал оди пијан по месечевата ноќ; пијан, оти ја одвикнал ракијата, оти одвикнал од зборот, оти си оди кај жената. Зошто студиш, месечино – не врвам ли тивко, кротко и меко, дури росата не ја бришам од тревата? Еј, кучиња од цело село, врви Јурај Хордубал, ги шири рацете, за да ја земе жена…
ПОГЛАВЈЕ 6 ТАТКО МИ ЗАПОЗНАВА НОСОРОГ Татко ми набрзо пронашол патека што водела подалеку од чистинката. Постоела можност патеката да ја користат и разни други животни, а сепак решил да тргне по неа зашто можеби водела до змејот. Се движел и со ширум отворени очи внимавал пред себе и зад себе. И само што…
4 Јурај се исправа и си ја брише потта. Што е право, други се работата и мирисите овде, а други во рудникот; добри дрва има Полана, смолни, ни деланки ни суварки. Пајките пискаат, гуските се подаваат со крик, а на влезот тропоти една кола и гордо влегува. Полана истрчува од шупата, ита ли ита…
ПОГЛАВЈЕ 3 ТАТКО МИ ГО НАОЃА ОСТРОВОТ Татко ми се криел во складиштето шест дена и шест ноќи. За малку ќе го фателе двапати, кога бродот застанал да натовари уште стока. Но, најпосле, чул како некој морнар извикува дека следната станица ќе биде Брусница и дека таму ќе ја истоварат пченицата. Татко ми знаел…
КНИГА ПРВА 1 Види го вторион до стаклото, оној во парталине; речи да те видам, дека е Американец? Нема шанси Американец да влезе во патнички воз: таму само со експресен се возат, а и тој им е малку, во Америка какви возови има, со долги вагони, таму вејтер во бело ти носи вода со мраз…
Literatura.mk 