Во чест на стогодишнината од раѓањето на еден од најпознатите американски композитори, диригент и пијанист Леонард Бернштајн, „Арс Либрис“, дел од „Арс Ламина – публикации“, ја објави неговата биографија, потпишана од авторот Хемфри Бартон. Во продолжение ви претставуваме извадок од биографијата. ПОГРЕБ Имаше известување дека погребот ќе се одржи во вторник, на 16 октомври 1990 година во…
„Секој полудува на свој начин“ од Стефан Чапалику е роман за лудилото што настапува во Албанија со стапувањето на сила на комунистичката диктатура во 1967 година, кога земјата се прогласува за атеистичка држава, па сè до 1985 година, кога овој период, со смртта на диктаторот Енвер Хоџа. И меѓу овие значајни прилики што го обележуваат…
Патрик Модијано, добитникот на Нобеловата награда за литература, е автор на повеќе од триесет книги и еден од најценетите француски современи романописци. „Од длабочините на заборавот“ е игрива, мајсторски сплетена приказна за една љубовна афера помеѓу двајца талкачи. Нараторот, кој ја пишува оваа приказна во 1995 година, се осврнува триесет години наназад на времето кога…
Надвор е месечината, контурите на дрвјата, зградите на универзитетскиот комплекс, светилките што ја обележуваат патеката. Сега сето ова е мој дом и ќе остане мој дом и откако ќе си замине Мабел. Го впивам спокојството од тоа, острата вистина од него. Очите ме печат и грлото ме стега. Кога само би имала нешто што би…
Рајнхард Јиргл е современ германски писател, кој за романот „Тишината“ ја добива Бихнеровата награда за 2010 година. Станува збор за роман-експеримент, што е и една од главните карактеристики на постмодерниот роман. „Тишината“ е замислен како семеен фотоалбум на две семејства во периодот на двете светски војни, а при проследувањето на фотографиите, се стекнува впечаток на…
Никогаш нема да ја заборавам таа ноќ, првата ноќ во логорот, што животот ми го претвори во една долга, седум пати заклучена ноќ. Никогаш нема да го заборавам тој чад. Никогаш нема да ги заборавам лиценцата на децата чиишто тела видов како се трансформираат во чад под тивкото сино небо.54 Ели Визел Никогаш нема да…
Веднаш штом Џумали мина низ вратата, Бедрие-абла прсна во силна смеа; кога виде незамисливо огромен и блескав мустаќ насред неговото лице, нејасна насмевка на неговите усни и како оди газејќи како на јајца, како тукушто сунетисаните деца, почна уште посилно да се смее. Но кога сосема се доближи и сакаше да ù ги обвие рацете…
